Υπερμαραθώνιος: Ο Σωτήρης Φιλίππου μιλάει για το όνειρο που έγινε πράξη
Περιεχόμενα:
Ο Σωτήρης Φιλίππου μιλάει για τον υπερμαραθώνιο και την υπερπροπόνηση, που τον συνοδεύει. Εξηγεί όμως ότι ο αθλητισμός δεν αποτελεί απλά έναν στόχο, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο… ένα όνειρο! Και μπροστά στα όνειρα, οποιαδήποτε υπερπροσπάθεια ξέρεις πως (σου) αξίζει.
Τι είναι ο υπερμαραθώνιος;
Θεωρητικά είναι καθετί πάνω από το μαραθώνιο, αλλά ουσιαστικά για εμένα ο υπερμαραθώνιος ξεκινάει όταν περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω από το 12ωρο. Εκεί ξεκινάει η υπέρβαση του Ultra Running.
Πόσοι τύποι υπερμαραθωνίου υπάρχουν και πόσο διαρκεί ο καθένας;
Υπάρχουν δύο τύποι του υπερμαραθωνίου: αυτός που καλύπτει μια συγκεκριμένη απόσταση, και αγώνες που λαμβάνουν χώρα σε συγκεκριμένη χρονική διάρκεια (με το νικητή να καλύπτει την μεγαλύτερη απόσταση σε αυτό το χρονικό διάστημα).
Οι πιο κοινές αποστάσεις είναι 50 χλμ, 100 χλμ , 50 μίλια, 100 μίλια, αν και πολλοί αγώνες έχουν άλλες αποστάσεις. Τα 100 χιλιόμετρα αναγνωρίζεται ως επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ.Άλλες αποστάσεις/ χρόνοι περιλαμβάνουν διπλούς μαραθώνιους, 24-ωρους αγώνες, και πολυήμερους αγώνες των 1.000 μιλίων ή ακόμα και περισσότερο. Η μορφή αυτών των αγώνων ποικίλει και κυμαίνεται από απλούς δρόμους ή κλειστές διαδρομές, ή σε μονοπάτια.
Πολλοί υπερμαραθώνιοι, έχουν σημαντικά φυσικά εμπόδια, όπως αντίξοες καιρικές συνθήκες, αλλαγές υψομέτρου, ή τραχύ έδαφος. Πολλοί από αυτούς τους αγώνες γίνονται σε χωματόδρομους ή βουνίσια μονοπάτια στα οποία τρέχω και εγώ.
Που και πότε γίνονται οι υπερμαραθώνιοι;
Εδώ υπάρχουν ποικίλες αναφορές για τη διεξαγωγή υπερμαραθωνίων.
Στην άσφαλτο ένας υπερμαραθώνιος μπορεί να διεξαχθεί καθόλη τη διάρκεια του χρόνου ακόμη και με άστατο καιρό όπως και έχουν διεξαχθεί πολύ κατά τον κόσμο σε στάδια και σε δρόμους.
Όταν η "ζαριά" έρχεται στους υπερμαραθώνιους βουνού ο διοργανωτής κινείται με γνώμονα τα πεπραγμένα του καιρού. Καθώς ένας υπερμαραθώνιος βουνού βάζει τους αθλητές να κινούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας μόνοι και εκτεθειμένοι στον άστατο καιρό και αυτό μπορεί να φέρει μέχρι και ακύρωση ενός αγώνα.
Ποιες είναι οι προδιαγραφές, για να μπορείς να λάβεις μέρος σ’ έναν υπερμαραθώνιο;
Για να λάβεις μέρος σ’ έναν υπερμαραθώνιο, όπως και πολύ σωστά γίνεται, πρέπει να έχεις κάποιους αγώνες κριτήρια στα "πόδια" σου. Έτσι θα έχεις γεύση από μία κατώτερη και συνάμα μεγάλη απόσταση ούτως ώστε να βγάλεις εις πέρας την προσπάθειά του υπερμαραθωνίου, που πολλές φορές αφήνει πικρή γεύση!
Είναι απαραίτητο να είσαι ήδη αθλητής;
Παρόλα αυτά κατά την ιστορία τον υπερμαραθώνιων έχουν υπάρξει άνθρωποι που έχουνε κάνει υπερμαραθώνιο χωρίς να έχουν τρέξει άλλον αγώνα. Αυτό είναι 1/10 και καλό θα ήταν να μην το επιχειρούν για την υγεία τους.
Πόσες ώρες προπόνησης και πόσο χρόνο προετοιμασίας προϋποθέτει η συμμετοχή σ’ έναν υπερμαραθώνιο;/strong>
Όταν μιλάμε για το αγώνισμα του υπερμαραθωνίου το λέει και η ίδια η λέξη! ΥΠΕΡμαραθώνιος= ΥΠΕΡπροπόνηση! Κάποιος που θα αποφασίσει να τρέξεις έναν υπερμαραθώνιο, είτε είναι ασφάλτου είτε βουνού, θα πρέπει να το πάρει απόφαση μέσα του. Καταρχάς να το δουλέψει στο μυαλό του κι έπειτα στα πόδια του.
Μπορεί να το κάνουν πολλοί, αλλά πρώτα το έχουν πάρει απόφαση μέσα τους και μετά έχουν σπαταλήσει πολλές ώρες σε δρόμους και σε μονοπάτια σε κάμπους και σε βουνά. Όσον αφορά το χρόνο προετοιμασίας εδώ περιπλέκεται και το ποιόν του αθλούμενου και συγκεκριμένα της εμπειρίας του! Όσο περισσότερα χιλιόμετρα έχεις τόσο λιγότερο χρόνο χρειάζεσαι.
Η ηλικία είναι ένας αναχαιτιστικός παράγοντας για τη συμμετοχή στον υπερμαραθώνιο;
Μιας και μιλάμε για ηλικία, πιστεύω ότι έχω να βάλω ένα λιθαράκι στη συζήτηση. Πάντα ονειρευόμουν να τρέξω έναν υπερμαραθώνιο. Πάντα άκουγα «είσαι μικρός δεν κάνει».
Σίγουρα το ορμονικό σύστημα ενός 18χρονου δεν είναι το ίδιο ώριμο με ενός 40 χρονου, αλλά πιστεύω σύμφωνα με την μικρή μου εμπειρία ότι αν το λέει η καρδιά σου δεν υπάρχει ηλικία.
Τι είναι αυτό που μπορεί τελικά να μας εμποδίσει από μία «υπερ- συμμετοχή» σ΄ έναν υπερμαραθώνιο;
Το μόνο που μπορεί να μας εμποδίσει από μία υπερπροσπάθεια είναι το ίδιο μας το μυαλό. Όταν βγαίνεις εκτός comfort zone, όπως λέω εγώ, εκεί πρέπει να είσαι "μάγκας" και να στηρίξεις το σώμα σου και στα δύσκολα.
Οι περισσότεροι λοιπόν φοβούνται αυτή την υπερπροσπάθεια και δε βγαίνουν εκτός της ζώνης άνεσής τους καθώς επιτρέπουν στο μυαλό, να οδηγήσει το σώμα και δε δίνουν τον "λόγο" στην καρδιά. Στον υπερμαραθώνιο η Καρδιά τρέχει, τουλάχιστον η δικιά μου!
Μίλησέ μας για τη δική σου εμπειρία σχετικά με τον υπερμαραθώνιο, αλλά και τους στόχους σου.
Ο πρώτος μου υπερμαραθώνιος έλαβε χώρα στη Ροδόπη στο δασικό χωριό Ερυμάνθου στον Ro.C 50 miles - 85km. Ήμουν στην ηλικία των 18-19 ετών και ήθελα να εκπληρώσω το όνειρο μου να τρέξω έναν υπερμαραθώνιο βουνού και όπως έγινε τερμάτισα σε 14 ώρες και πήρα το βάφτισμα ως ο νεότερος που το είχε κάνει!
Έπειτα ένας μεγάλος τραυματισμός μου με άφησε εκτός για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και επέστρεψα λαμβάνοντας μέρος σε έναν αγώνα 100 km στο Μέτσοβο τερματίζονται σε 19 ώρες αποκτώντας μία πιο μεστή εμπειρία στον χώρο του υπέρ μαραθωνίου. Τον Οκτώβριο που μας πέρασε στάθηκα στην εκκίνηση του Rout 100miles (174km), αλλά δεν πραγματοποιήθηκε λόγο καιρού.(όπως προείπα και εδώ έρχομαι και πατάω στα δικά μου λόγια λέγοντας ότι στο βουνό είναι εντελώς διαφορετικά από την άσφαλτο παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο καιρός)
Στόχος μου για το πολύ κοντινό μέλλον είναι το Olympus Mithical Trail 102km στον Όλυμπο και μετέπειτα το Pirin Ultra στην Βουλγαρία!
Ποιον έχεις είδωλο;
Αυτός που με εμπνέει από τη μέρα που ξεκίνησα να τρέχω, απλά ήταν είναι και θα είναι ο μεγάλος Γιάννης Κούρος. Πρόκειται για έναν τρομερό άνθρωπο, απλό και παραδοσιακό ο οποίος μ’ εμπνέει διότι μιλάει με πράξεις και όχι με λόγια. Είναι το είδωλο υπερμαραθωνοδρόμου καθώς έχει αμέτρητα ρεκόρ που δεν έχουν καταρριφθεί παγκοσμίως και μέχρι και σήμερα συνεχίζει. Αυτός ο άνθρωπος είναι το κίνητρό μου και τον ευχαριστώ για αυτό.
Τι προετοιμασία κάνεις, τόσο προπονητικά όσο και διατροφικά, για έναν αγώνα τέτοιου βεληνεκούς και αθλητικών απαιτήσεων;
Όταν παίρνω απόφαση μέσα μου ότι ξεκινάω προετοιμασία για έναν υπερμαραθώνιο το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να βγάλω ένα πλάνο για τη διατροφή μου αυτή που θα κάνω μέχρι να σταθώ στην εκκίνηση και αυτή που θα κάνω κατά τη διάρκεια του αγώνα στόχου.
Όταν έρχεται η ώρα της προπόνησης μία συνήθεια που έχω είναι με ξυπνάω 5:00 το πρωί να διαβάζω βιβλία και να κάνω την προπόνηση μου πριν βγει ο ήλιος συμβαδίζοντας και με την ώρα του αγώνα ταυτόχρονα.
Η προετοιμασία για έναν υπερμαραθώνιο έχει πολλές πτυχές όπως να κάνεις προπόνηση με το βάρος του αγώνα (σακίδιο με ρούχα, φακούς, να χρησιμοποιείς το φαγητό που θα φας εκείνη την ημέρα, προπόνηση άυπνος για να βάλεις το σώμα στην λειτουργία της υπέρβασης και το μυαλό στην υπομονή και στην επιμονή).
Μία ακόμη συνήθεια μου καθώς προετοιμάζομαι για έναν τόσο μεγάλο αγώνα είναι να κάνω προπόνηση στο μέρος του αγώνα Στα μονοπάτια στα υψόμετρα του αγώνα να μάθω τα νερά τις πηγές να σημειώνω σε ποιο χιλιόμετρο βρήκα το κάθε τι έτσι ώστε να είμαι διαβασμένος και να μην πηγαίνω στα τυφλά. Σίγουρα για τον λόγο του ότι κάποιοι αγώνες γίνονται μακριά, δεν έχουμε όλοι τη δυνατότητα να πάμε να κάνουμε προπόνηση εκεί αλλά καλό θα ήταν να επιτευχθεί μία τέτοια κίνηση.
Τι είδους υδρο-τροφοδοσία και εξοπλισμό προτείνεις σε κάποιον που θέλει να κάνει έναν υπερμαραθώνιο;
Το θέμα υδρο- τροφοδοσίας έχει πολλές πτυχές πίσω του, καθώς ο αθλητής θα πρέπει να δοκιμάσει καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας του υγρά με ηλεκτρολύτες, στερεά τροφή όπως μπάρες, πατάτες βραστές με αλάτι, τζελ (εγώ τα αποφεύγω), ψωμί (για τα πολλά υγρά), coca cola κι αρκετά άλλα αποτελούν λύσεις.
Απλά ο καθένας πρέπει να βρει τι του ταιριάζει, με βάση τις ανάγκες του δικού του οργανισμού. Στο θέμα εξοπλισμού σίγουρα πέρα από τα τυπικά, όπως είναι τα καλά παπούτσια, ένα ζευγάρι κάλτσες καλής ποιότητας, το σακίδιο του Ultra runner θα πρέπει να έχει είδη πρώτης ανάγκης, αναπτήρα αλλαξιά με ρούχα στερεά τροφή υγρά φακό μπαταρίες εφεδρικό φακό και μπαταρίες κινητό τηλέφωνο powerbank και σίγουρα αλουμινοκουβέρτα. Επιπρόσθετα συστήνω ανεπιφύλακτα τα μπατόν. Ο καλύτερος φίλος μας.
«Τέλος όσοι διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη θα ήθελα να τους παρακαλέσω να μην αφήνουν ποτέ τα όνειρά τους, ακόμη κι αν αυτά είναι να τρέξουν έναν μαραθώνιο ή να πάρουν μέρος σ’ έναν αγώνα στο εξωτερικό. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο! Ήμουν παχύσαρκος κι έφτασα σε σημείο να μπορώ να τρέχω 100 και 200 km στα βουνά και στα λαγκάδια. Καμία φορά στην προπόνηση όταν με «πιάνει» η νύχτα κι είμαι ήδη κουρασμένος από τις υποχρεώσεις της ημέρας, μου αρέσει πολύ να κλείνω τον φακό και να αφουγκράζομαι… Τους ήχους, το θρόισμα του αέρα, να φοβάμαι τα αγρίμια, να νιώθω λεύτερος σαν τα βουνά!
Ειδικά όταν βρίσκομαι σε γνώριμα μονοπάτια, αφουγκράζομαι λίγο παραπάνω! Μιας που από τούτα πήγασαν τα ΟΝΕΙΡΑ που κυνηγάω μέχρι και σήμερα, κι ας τα έχω παρατήσει στο παρελθόν. Μικρά ή μεγάλα, δεν παύουν να είναι ΟΝΕΙΡΑ.
Τα όνειρα μπορεί να προδώσουν ή να παραπλανήσουν. Όμως δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι! Δεν έχει ουσία και νόημα.»
